پیرامون چهار طاقی روستای فشتنق ( خانه دیو )

پیرامون چهار طاقی روستای فشتنق ( خانه دیو )

چهارطاقی ،

ساختمانی ست چهار گوشه با چهار گوشواره و چهار ستون و گنبدی شکل می باشد

که آتشدان ( محل آتش ) در وسط آن قرار داشته و محل نگهداری آتش بوده است .

متولیانی خاص ، آتش را همیشه روشن نگه داشته و از خاموش بودن آن ممانعت بعمل می آورده اند .

چهارطاقیها ،

گونه ای کوچکتر از آتشکده ها می باشند

و چون بیشتر جنبه محلی داشته از مساحت آتشکده ها بویژ ه نسبت به طول و عرض ، کوچکتر بوده اند .

تعداد چهارطاقیها در ایران و چه در کشورهای کنونی اطراف ایران بسیار فراوان بوده اند .

که پس از حمله مسلمانان به سرزمین پهناور ایران از بین رفته اند

و یا تبدیل به مخروبه و مسجد و امامزادگان گشته اند .

چهارطاقی فارغ از جنبه دینی ( مذاهب زرتشتی ) ،دارای کاربردهای فراوانی بوده

که میتوان بعنوان مثال ، راهیابی و ستاره شناسی و تقویم و ساعات شرعی

نیز از آن استفاده می شده است .

بقایای چهار طاقی روستای فشتنق ،

ساخته شده از سنگ صخره که از اطراف ، تهیه و ملات آن نیز از آهک و ساروج است

چهار طاقی روستای فشتنق را نمیتوان آتشکده آذر برزین مهر دانست

چه این که با توجه به دوردست بودن آن و عدم دسترسی آسان

و عدم شهرهها و آبادیهای فراوان در اطراف آن و

همچنین کوچک بودن و صعب العبور بودن

و همچنین طیق مستندات و مدارک کافی و تاریخی و باستانشناسی ،

شانس آتشکده آذر بُرزین مهر را ندارد .

هر چند که تاکنون آتشکده آذربُرزین مهر ( آتش ویژه کشاورزان ) است تاکنون شناسایی نشده است

ولی نمیتوان چهارطاقی روستا را آتشکده فوق دانست .

لیک با این حال ، ابهت و عظمت آن ، مغر آدمی را به وجد آورده

و اوقاتی پُر از شگفتی را برای گردشگران و علاقمندان به ایران باستان را فراهم می کند

لذا در نتیجه ،

نیاکان ما نه آتش پرست ، بلکه ستایشگران نور و روشنایی بوده و حرمت و قداست آتش را هرگز از یاد نبرده اند

با توجه به مطالب فوق الذکر ، با توجه به عدم کشف محل واقعی آتشکده آذربُرزین مهر ،

و عدم شناخت و اسناد و مدارک کافی ، جایگاه واقعی آذر برزین مهر ،

هنوز مورد مناقشه و جای شک و تردید است .

علیرضا عابدیان بادی