در پناه سایه ساران درختان انار در فشتنق

در پناه سایه ساران درختان انار

می نشینم تنها

و نگاهی به فراسوی همه کوه بلند

به فراسوی همه دشت وسیع

می زنم غلت روی ماسه و سنگ

می خورم جرعه ای از نوش لب جوی روان

هر که را جرعه ای از آب زلال اوجنگ

می خورد نوشش باد

همه اندوه و غم و ناله و آه

جمله فراموشش باد

می روم تا چشمه نو

می روم بالاتر از آن

می روم تا اوجها

اوجهای سبز خیال

آسمان آبی اش رنگ خدا

روشن و صاف و زلال

می روم تا با خودم من اندکی تنها شوم

گم شوم در خویشتن

گاه گاهی هم در خودم پیدا شوم

ناگهان شب شده است

پشت بامی کاهگل

حسرت یک خواب لطیف

خالی از هر کابوس

می برد باد مرا تا ملکوت

تا به دروازه موسیقی و نور

تا به آغوش سکوت

علیرضا عابدیان بادی ( 1397/05/05 روستای فشتنق )