فارسی از زبان قدیمی تر فارسی میانه (یا پهلوی)

و آن نیز خود از فارسی باستان نشأت گرفته‌است. این دو زبان قدیمی تر برخاسته از ناحیه تاریخی پارس در حدود استان امروزی فارس در جنوب ایران هستند. فارسی میانه به عنوان گویش رسمی در زمان ساسانیان در دیگر سرزمین‌های ایرانی گسترش زیادی یافت به طوری که در خراسان بزرگ جایگزین زبان‌های پارتی و بلخی شد

خراسان بزرگ به سرزمین پهناوری گفته می‌شود که افزون بر استان‌های سه‌گانۀ خراسان امروزی، دربردارندۀ کشورهای افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان و قرقیزستان نیز بوده است. در این پهنۀ وسیع زبان‌ها و گویش‌های متعددی در ادوار مختلف تاریخی رواج داشته است. این زبان‌ها و گویش‌ها منعکس‌کنندۀ بخش مهمی از تغییرات و تحولات اجتماعی، فرهنگی، ادبی، سیاسی و تاریخی این ناحیه هستند. در حقیقت می توان گفت مطالعۀ تاریخ این منطقه مستلزم آشنایی با تحولات زبانی ـ گویشی آن است. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر آشکار می‌شود که بدانیم زبان فارسی در منطقۀ خراسان در تمام ادوار تاریخی خود همواره از جایگاه ویژه و استواری برخوردار بوده است

عرب‌زبان‌ها، به جای این ۴ حرف، بیشتر حرف‌های «ف ک ز ج، تش، ق» را استفاده می‌کنند.

همچنین حرف «ک» از زبان فارسی را نیز گاهی با حرف «گ» به‌صورت یکسان معرب می‌سازند. درمورد «و» فارسی نیز عموماً آن را به «ف» تبدیل می‌کنند؛ به‌کار نبردن این حرف‌ها به‌خودیِ خود در یک زبان ایراد به‌شمار نمی‌رود، اما پس از ورود اسلام به ایران الفبای عربی برای نوشتن خط پارسی به‌کار گرفته شد. نپذیرفتن و به‌کار نبردن چهار حرفِ «گ چ پ ژ» توسط اعراب سبب گردید که آن‌ها به‌جای تغییر و بِه‌سازی زبان خود، به دستکاری در دیگر زبان‌ها بپردازند

واژه تنگ به معنای :

باریک _ کم عرض _ جایی که کسی یا چیزی به دشواری در آن جا گیرد.

کلمه فُش :

همان مُعرب کلمه پُش می باشد که از زبان عربی وارد فارسی شده است .

کلمه پُش به معنای دستار و پارچه ای است که بر روی سر می بندند .

حرف گ در زبان عربی به ج تبدیل می شود مانند :

و نام واقعی روستای فشتنق همین واژه پش تنگ می باشد که به معنای دستار و پارچه ای است که بصورت تنگ و سفت و فشرده بروی سر می بندند .

پس به این دلیل کلمه پُش تنگ

بخاطر دخالت زبان عربی به کلمه فُشتنق تغییر پیدا کرده است .

در واقع واژه پُ به ف و واژه گ به ق تبدیل شده

پُشتنگ به معنای : پارچه ای که بصورت باریک و تنگ و فشرده بر روی سر می بندند.

که شاید به همین علت

اهالی روستا

در نوع پوشش و لباس ظاهری خود از آن استفاده می کنند و نوع رنگ آن نیز دارای بحث دیگری است .

پایان سخن :

باور به اینکه فشتنق ، دارای معانی مختلف دیگری باشد ، جای هیچ گونه شک و تردیدی نیست و می تواند

امکانپذیر باشد .